نمیدونم این شعر واسه کیه اما بنظر شعر زیباییه. من که پیشنهاد میدم تا اخرش رو بخونید ضرر نمیکنید

زندگـــی زیبـاســـت چشمـی بـاز کـن
گردشـــی در کوچــه باغ راز کن
هر که عشقش در تماشا نقش بست
عینک بد‌بینی خود را شکسـت
من مـیـــان جســـم‌ها جــان دیـــده‌ام
درد را افکنـــده درمـان دیـــده‌ام
دیــــده‌ام بــر شـــاخه‌ها احـســـاسـ‌ـها
می‌تپــد دل در شمیــــم یاسها

...از صبوري خسته ام

...از فريادهايي كه در گلويم خفه ماند

از اشك هايي كه با خنده نمایان شد...

و از حرف هايي كه زنده به گور گشت در گورستان دلم

آسان نیست در پس خنده های مصنوعی گریه های دلت را

...در پشت هزاران دروغ پنهان کنی

این روزها معنی را از زندگی حذف کرده ام...

برایم فرق نمی کند روزهایم را چگونه قربانی کنم...

هیچ کس با من نیست

مانده ام تا به چه اندیشه کنم

مانده ام در قفس تنهایی

در قفس می خوانم

چه غریبانه شبی است

شب تنهایی من